در چنین روزی در سال 1325 ه ش رنگ پرچم ایران رسما به سه رنگ سبز ، سرخ و سپید تعیین شد . هریک از رنگ های مزبور دارای معنا و مفهوم خاص خودند که می توان در باره آنها چنین گفت : رنگ سبز، رنگ ستایش شده در روایات و اخبار و یکی از نشانه های معتقدین به دین مبین اسلام است . هم اکنون در پرچم غالب کشور های مسلمان این رنگ به چشم می خورد . رنگ سپید نشانه اعتقاد ایرانیان به صلح و دوستی است و و رنگ سرخ نشانه دفاع از خاک پاک سرزمین و شهادت درراه های آرمانهای عالی است . با نگاهی به تاریخ ایران می توان گفت ؛ وجود پرچم به قیام کاوه آهنگر علیه ظلم و ستم ضحاک باز می گردد. کاوه آهنگر به منظور برانگیختن احساسات مردمی علیه ضحاک ، پیش بند چرمی خود را بر سر چوبی کرد و آن را بالا گرفت تا مردم گرد او جمع شدند. پس از وی فریدون فرمان داد تاآن چرم را بیارایند و چنین بود که این پرچم را درفش شاهی نامید . گفته اند نخستین رنگهای پرچم ایران زرد و سرخ و بنفش بود. پس از فتح ایران به دست اعراب مسلمان، ایرانیان تا دویست سال هیچ پرچمی نداشتند و تنها دو تن از قهرمانان ملی ایران زمین، یعنی ابومسلم خراسانی و بابک خرم دین دارای پرچم بودند. پرچم ابومسلم سیاه رنگ بود و پرچم بابک سرخ رنگ . سلطان محمود غزنوی برای نخستین بار دستور داد نقش یک ماه را بر روی پرچم خود که رنگ زمینه آن سیاه بود بدوزند . وی پس از آن دستور داد نقش یک شیر در آن افزوده گردد .نقش خورشید بر روی پرچم ها نیز از زمان خوارزمشاهیان باب شد . گفتنی است پرچم شاه اسماعیل صفوی یکسره سبز رنگ بود و در آن تصویر ماه نیز قرار داشت. شاه طهماسب نیز دستور داد به جای شیر و خورشید تصویر گوسفند را هم بر روی پرچمها حک کنند. در دوره قاجار شکل پرچم برای نخستین بار از سه گوشه به چهارگوشه تغییر یافت و رنگ سرخ نیز تنها رنگ پرچم شد و در درون آن بر روی دایره سفیدی ، تصویر شیر و خورشید دیده می شد . پس از پیروزی انقلاب مشروطه ، در اصل پنجم متمم قانون اساسی ذکر شد : الوان رسمی بیرق ایران، سبز و سفید و سرخ و علامت شیر و خورشید است . پس از انقلاب اسلامی نیز در اصل هیجدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تاکید شده است : پرچم رسمی ایران به رنگهای سبز و سفید و سرخ با علامت مخصوص جمهوری اسلامی بر زمینه سفید و شعار "الله اکبر" است.