در چنین روزی در سال 1975 میلادی نشست های تنظیم قرار داد الجزایر میان دولتین ایران و عراق آغاز شد .یک ماه وونیم پس از کنفرانس استانبول در جریان کنفرانس سران عضو اروپا با میانجیگری "هواری بومدین" رهبر فقید الجزایر ملاقاتی میان محمد رضا پهلوی( شاه ایران) و صدام حسین روی داد . نتیجه این دیدارصدور قرار الجزایر بود . به موجب این اعلامیه طرفین توافق کردند که مرزهای آبی خود را بر اساس خط تالوگ ( خط فرضی که از عمیق ترین قسمت قابل کشتی رانی بستر رودخانه عبور می کند ) تعیین نمایند و در مرزها نیز یک کنترل دقیق و موثری به منظور رفع هر گونه نفوذی که جنبه خرابکارانه داشته باشد اعمال نمایند . با هدف اجرای این اعلامیه وزاری خارجه ایران ، عراق ، و الجزایر از چنین روزی در سال 1975 تا سیزدهم ژوئن به ترتیب در تهران ، بغداد ، الجزایر و بغداد گردهم آمدند . نتیجه این چهار نشست امضای عهدنامه مربوط به مرز مشترک و حسن همجواری میان ایران و عراق بود که در سیزدهم ژوئن سال 1975 صادر گردید . این عهدنامه دارای سه پروتکل ضمیمه و یک الحاقیه بود :
پروتکل راجع به علامتگذاری مجدد سرزمینی بین ایران و عراق .
پروتکل راجع به تعیین مرز در رودخانه های بین ایران و عراق
پروتکل مروبوط به امنیت در مرز ایران و عراق .
الحاقیه مربوط به بند 5 ماده 6 عهدنامه
عهدنامه 1975 دارای 4 موافقتانمه تکمیلی نیز است که در بیست و ششم دسامبر 1975 د ر بغداد به امضا رسید .
این موافقتنامه ها عبارتند از
موافقتنامه راجع به مقرررات مروبطو به کشتیرانی در اروند رود
موافقتنامه راجع به استفاده از آب رودخانه های مرزی
موافقتتنامه راجع به تعلیف احشام
موافقتنامه راجع به کلانتران مرزی
عهدنامه مذکور و سه پروتکل منظم آن و چهار موافقتنامه تکمیای به تصویب قوای مققننه ایران و عراق رسید .
نتیجتا بر اساس مفاد این عهد نامه طرفین مرزهای سرزمینی خود را بر اساس پروتکل قسطنطنیه مورخع 1913 و صورتجلسه های کمیسیون تعیین مرز مورخه 1914 باید تعیین نمایند . مرزهای آبی خود را براساس خط تالوگ تعیین وامنیت و اعتماد متقایل را در مرزهای طرفین ایجاد نمایند .
( بر گرفته ازکتاب روزها و رویدادها ، ج 2 )