درسیزدهم رمضان سال 1328 هجری قمری جهانگیرخان قشقایی، حکیم و فیلسوف بزرگ قرن چهاردهم هجری قمری در گذشت . جهانگیر خان قشقائی فرزند آقامحمد خان دره شوری از خان زادگان طایفه دره شوری در سال 1243 قمری دردهاقان قمشه متولد شد . وی پس ازطی تحصیلات مقدماتی درحوزه علمیه اصفهان ، در نزد استادان بزرگی تلمذ کرد . اوحکمت و فلسفه را نزد حکیم عالیقدر محمد رضا صهبای قمشه ای و ملا اسماعیل درکوشکی آموخت و فقه را نزد اساتیدی چون حاج ملا حسینعلی تویسرکانی ، حاج شیخ محمد باقر نجفی مسجد شاهی و میرزا محمد حسن نجفی فراگرفت . وی علم طب را نیز نزد طبیب معروف اصفهان آخوند ملا عبدالجواد مدرس خراسانی آموخت . آن عالم ربانی در حوزه علمیه اصفهان به تربیت شاگردان بسیاری همت گمارد که از میان آنها می توان به شیخ محمد خراسانی ، ملا عبدالجواد آدینه ، میرزا علی آقای شیرازی ، آیت الله حسین بروجردی ، سید احمد خوانساری ، حاج رحیم ارباب ، سید حسن طبسی مشکان ، شیخ محمد حکیم خراسانی و... اشاره کرد . بیان مرحوم جهانگیرخان بسیار فصیح و دلنشین بود و دروس فقه ، اخلاق و عرفان خود را با زیرکی ، مهارت و ظرافت خاصی با فلسفه می آمیخت . جهانگیرخان حکیم و عارفی بود ممتاز و در علم و اخلاق و تزکیه نفس از هم عصران خود مرتبتی بالاتر داشت .مرحوم جلال الدین همائی در کتاب تاریخ اصفهان خود در باره فضایل اخلاقی جهانگیرخان این گونه
می گوید : هیچکس در تمام عمر او در وی حالت تندی و خشم ندید و یک سخن زشت و ناهنجار از زبانش نشنید .
مسکن و مأوای وی مدرسه صدر بود و عمری به تجرد و قناعت در آنجا گذراند و تا آخر عمر با کلاه و لباس ایلی خود زیست . نماز جماعتش گرمترین جماعتها بود و خواص و متد ینین ، عالم و عامی از محلات دور و نزدیک برای درک نماز جماعت وی بریکدیگر سبقت می گرفتند . مرحوم حاج رحیم ارباب در مورد جهانگیر خان اینچنین فرموده اند : در اتقان مردی بود کم نظیر که مثل او را ندیدم ، جامع حکمت و عرفان و معقول و منقول ، بسیار خوش اخلاق و نسبت به طلاب بسیار مهربان و در تربیت آنها کوشا بود .