به نوشته تاریخ نویسان  امام علی ( ع ) ، در صبحگاه چنین روزی در  سال 40 هجرى توسط شقى‏ترین انسانها، عبد الرحمان بن ملجم مرادى مجروح شد. بنا به نقل ابن سعد، سه نفر از خوارج با نامهاى عبد الرحمان بن ملجم، برک بن عبد الله تمیمى و عمرو بن بکیر تمیمى، در مکه با یکدیگر قرار گذاشتند تا امام على (ع) ، معاویه و عمرو بن عاص را به قتل برسانند . ابن ملجم مرادی چون  به کوفه رسید   به دیدار گروهى از طایفه تیم الرباب  رفت. در آنجا زنى را با نام قطام بنت‏ شجنة بن عدى‏  دید که پدر و برادرش در نهروان کشته شده بودند. ابن ملجم دلباخته  او گشت و  از او خواستگارى کرد. قطام مهر خویش را مبلغ هنگفتی دینار  و قتل امام على (ع) قرار داد. ابن ملجم هم که به همین دلیل به کوفه آمده بود از این پیشنهاد وی استقبال کرد  . وی پس از چندى ،  شمشیر خویش را به زهر آلوده ساخت  و با همان شمشمیر آخته زهر آلود ، ضربتى برفرق  امام وارد کرد  که به دلیل عمیق بودن زخم و سمى بودن شمشیر، امام را به شهادت رساند. گفته شده که ابن ملجم آن شب را در خانه اشعث‏بن قیس بوده است. روایات متعددى حکایت از آن دارد که امام در مدخل ورودى مسجد  مورد حمله ابن ملجم واقع شده است.  در نقلهاى دیگرى آمده است که امام در حال بیدار کردن مردم براى نماز بود که مورد حمله قرار گرفت. اما  روایات مشهور در این زمینه  بیانگر این مطلب اند که هنگام  حمله ابن ملجم ،  امام مشغول نماز و در حال سجود بوده است. بسیاری از روایات نیز در باره حال روحی امام (ع ) در شب قبل از ضربت خوردن مطالب بسیاری را بازگو کرده اند . گویند آن حضرت به هنگام ورود به مسجد کوفه، عبدالرحمان بن ملجم مرادی را در خواب می بیند ،  به همین دلیل بسوی او رفته و وی را به نماز فرا می خواند . 

سید ابوالحسن در سال 1284 ه ق  در روستای مد یسه  لنجان اصفهان دیده به جهان گشود . پدرش سید محمد روحانی جلیل القدر  در کربلا متولد و پس از وفات در شهرستان خوانسار به خاک سپرده شد. سید ابوالحسن دروس مقدماتی  را در زادگاه خود  نزد یکى از روحانیان آن دیار آغاز و پس از گذراندن دوره ابتدایى به حوزه علمیه اصفهان مهاجرت کرد. او در اصفهان از محضر استادانى همچون آیة الله کلباسى ، آیة الله چهار سوقى ، آیة الله درچه اى ، آیة الله جهانگیرخان قشقایى و... بهره هاى فراوان برد و در همین ایام خود نیز به تدریس ادبیات عرب و فقه و اصول مى پرداخت .
وی در سن 24  سالگی به منظور بالا بردن معلومات خویش در سطح عالى و بهره گیرى از دانش شخصیتهاى علمى حوزه بزرگ نجف و سامرا در سال 1307 ق . رهسپار عراق گردید ودر آنجا از محضر بزرگانى چون آیات عظام  میرزا محمد حسن شیرازى (میرزاى بزرگ ) میرزا حبیب الله رشتى ، فاضل شربیانى ، شیخ محمد حسن مامقانى ، سید محمد کاظم یزدى ، آخوند خراسانى ، میرزا محمد تقى شیرازى و آیة الله شریعت اصفهانى بهره های فراوان  برد. آن عالم ربانی مدت سه سال در کربلا و سامرا به سر برد و در درس آیة الله میرزا محمد حسن شیرازى شرکت جست . پس از آن در سال 1310 ق . به شهر نجف اشرف رفت و تا پايان عمر در آن دیار ماندگار شد.  پس از اینکه میرزا محمد تقى شیرازى ، مرجع تقلید شیعیان مردم را در مسائل احتیاطى خویش به وى ارجاع داد، آوازه اش بالا گرفت و روز به روز بر تعداد  شاگردانش افزوده مى شد، تا جایى که پس از درگذشت آیة الله سید محمد کاظم یزدى  حوزه درسش ، پررونق ترین مجمع علمى در میان مجامع علمى آن روزگار شد. آن عالم ربانی پس از درگذشت  آیة الله نایینى و آیة الله کاشف الغطاء  صاحب مقام مرجعیت و زعامت دینى شیعیان شد  و تا پایان عمردر این مقام باقى بود.
 وسیلة النجاة ، انیس المقلد ین ، حاشیه بر تبصره علامه ،  حاشیه بر العروة الوثقى ،  حاشیه بر نجاة العباد ، ذخیرة العباد ،  شرح کفایة الاصول ، منتخب الرسائل مناسک حج ، وسیله النجاة الصغرى ، خیرة الصالحین از جمله مهمترین  آثار اویند . ایشان در طول عمر خود شاگردان بسیاری را نیز تربیت کرد که از میان آنها می توان به حضرات آیات سید محمود شاهرودى ، سردار کابلى ، سید على یثربى کاشانى ، میرزا آقا اصطهباناتى ، محمد تقى آملى ، شیخ هاشم آملى ، محمد رضا طبسى ، سید ابوالحسن شمس آبادى ، سید عبدالله شیرازى ، شیخ على علیارى تبریزى ، علامه طباطبایى ، میرزا مهدى آشتیانى اشاره کرد . آن عالم ربانی سرانجام پس از عمری تلاش در جهت نشر و گسترش معارف حقه اسلام ، در اثر سانحه اى به زمین خورد و پس از بازگشت به کاظمین در شب نهم ذیحجه 1365 ه ق ، سیزدهم آبان سال 1325 ه ش  در سن 81 سالگى دارفانى را وداع گفت . پیکر شریف آیة الله اصفهانى پس از حمل از کاظمین به نجف و در تشییعى کم سابقه در صحن مطهر امیرالمؤ منین علیه السلام کنار قبر فرزند شهیدش سید محمد حسن و آرامگاه آیة الله خراسانى به خاک سپرده شد.

در چنین روزی در سال 539 قبل از میلاد ،  کورش کبیر محاصره بابل را آغاز کرد . وی توانست پس از یک سلسله مبارزات این سرزمین را فتح کند . کورش کبیر  پس از تسلط بر آنجا بابلیان را محترم شمرد و قتل و غارت را ممنوع اعلام کرد . وی نسبت به نبونید با جوانمردی رفتار نمود و فقط او را از سرزمین خود تبعید نمود .

درچنین روزی در سال 1658 میلادی ، « یوهان سباستیان» باخ موسیقیدان بزرگ آلمانی در این کشور متولد شد . پدر یوهان سباستان باخ از نوازندگان دربار بود . او ده ساله بود که پدر و مادرش در گذشتند و وی تحت نظر برادر بزرش قرار گرفت .  در پانزده سالگی به عشق آموختن نوازندگی ارگ کلیسا ، پای پیاده تا هامبورگ که یکصد و بیست کیلومتر با اقامتگاه او فاصله داشت راه افتاد و به خدمت رانیکون نامی که استاد ارگ کلیسای سنت کاترین هامبورگ بود رسید . به زودی در سال 1703 ارگ نواز آرنشتاد و سپس در سال 1707 ارگ نواز مولهاوزن شد و به سال 1708 در وایمار به ارگ نوازی در بار برگزیده شد . در سال 1714 رهبر ارکستر شد و  به سال 1717 رهبری ارکستر کوئن را به عهده گرفت . از سال 1723 تا آخر عمرنیز در لایپزیک رهبری آواز و کانتوری و ارگ نوازی کلیسای سن توماس را به عهده داشت . باخ بیشتر عمر خود را در کلیسا گذراند و آثارش بیشتر جنبه مذهبی دارند و در زمان خویش از آن همه آثار ارزنده چند تایی به چاپ نرسید . آثار مشهور او عبارتند از : فانتزی کرومتیک و فوگ ، کنسرتو ایتالین ، واریاسیون های کلدبرگ ، هدیه موسیقی ، هنر فوگ ، کنسرتوهای براندنبورگ ، توکاتا و فوگ در رمینور ، و.... وی در سال 1750 میلادی   در گذشت .
( منبع : نژد ، محمد ، جهان دانش ، فرهنگ دانستنیها ، ج 2 )

همه ساله چنین روزی به عنوان رو زجهانی مبارزه با تبعیض نژادی از سوی سازمان ملل متحد نامگذاری شده است . همچنین از این روز، هفته همبستگی با ملت های در حال مبارزه علیه نژاد پرستی و تبعیض نژادی آغاز می گردد. آپارتاید و راسیسم امروزه به عنوان دو واژه متداول در فرهنگ علوم سیاسی مورد استفاده قرار می گیرد . نژاد پرستی امروزه به حالتی اطلاق می گردد  که طی آن یک گروه  خود را به لحاظ نژاد ، زبان ، و یا رنگ پوست بر سایر اقوام برتر بدانند . سیاست آپارتاید اگر به کنه معنا  مورد بررسی قرار گیرد،  به اندازه دوران بشریت عمر دارد چرا که از دیر باز سیاهان تنها به دلیل تیره بودن رنگ پوستشان برده سفید پوستان بوده اند . دین اسلام از همان ابتدا با این شیوه مبارزه کرد و متقی ترین مردم نزد پروردگار را گرامی ترین  آنان می دانست .  بلال حبشی در صدر اسلام موید این مطلب است . اما سیاست آپارتاید به معنای جدید آن از  سال 1947 میلادی از سوی حزب ناسیونالیست آفریقای جنوبی آغاز شد . برتری نژادی از سوی هیتلر هم موجبات دو جنگ جهانی را فراهم آورد . امروزه مساله نژاد پرستی به عنوان رایج ترین بحث در میان اقوام اروپایی و آمریکایی مطرح است . نظام آپارتاید به مفهوم جداسازی سیاه پوستان از سفید پوستان در آفریقای جنوبی ، سرانجام پس از سالها مبارزه در هفدهم ژوئن 1991 میلادی از سوی پارلمان آفریقای جنوبی لغو شد . 

همه ساله چنین روزی به عنوان روز زمین در سراسر جهان گرامی داشته می شود .  روز ابتدای بهار به عنوان روز زنده شدن زمین از خواب زمستانی و روز بهار طبیعت از سوی کشور های مختلف مورد احترام قرار دارد.

در چنین روزی در سال 1828 میلادی هنریک ایبسن نویسنده ، نمایشنامه نویس و شاعر مشهور نروژی به دنیا آمد . وی  به دلیل خلق  آثار خلاقه درجه دکترای افتخاری را از دانشگاه اوپ سالا  دریافت نمود . او همچنین در دوان هنری خود جوایز ادبی بسیاری در یافت کرد . « دشمن مردم» و « خانه عروسک »  عناوین مهمترین آثار اویند . وی به سال 1906 میلادی در نروژ دیده از جهان فروبست . هنوز نیز آثار او مورد اقتباس فیلمسازان و تولیدکنندگان  آثار تلویزیونی قرار می گیرد .

در چنین روزی در سال 1885 میلادی اوژن هریگل فیلسوف آلمانی دیده به جهان گشود . وی یکی از نخستین استادان فلسفه ذن در اروپا به شمار می رود .

در چنین روزی در سال 1918 میلادی زیمرمان آهنگساز بر جسته آلمانی متولد شد . " سربازان " عنوان مهمترین اثر وی نام دارد. 

در چنین روزی در سال 1968 میلادی کارل تئودور درایر از برجسته ترین کارگردانان جهان دیده از جهان فروبست . وی اصالتا دانمارکی بود . در بحث سینمای دینی  نام درایر در صدر فیلمسازان قرار می گیرد . « مصائب ژاندراک » به عنوان شاهکار وی هنوز نیز یکی از بر جسته ترین فیلم های تاریخ سینماست .

در چنین روزی در  سال 1964 میلادی ، تانزانیا اعلام استقلال کرد . جمهورى تانزانیا در افریقاى شرقى و در همسایگی  کشورهاى : کنیا، اوگاندا، روندا، زئیر، مالاوى و موزامبیک قرار گرفته است . این کشور در گذشته به زنگبار مشهور بود .
پرتغالی ها  کشور یاد شده  را در قرون وسطی به استعمار خویش در آوردند . کشور زنگبار بعدها به دست انگلیسیها افتاد . پس از آن در  سال 1964 میلادی دو بخش تانگانیکا و زنگبار به یکدیگر پیوستند و تانزانیا را رسما تشکیل دادند .  زبان رسمى این کشور زبان سواحیلى است .  غیر از زبان سواحیلى، زبان انگلیسى رایج بوده و خط رایج لاتین است. بیش ازنیمی از مردم این کشور  مسلمان بوده و بقیه پیرو آئین مسیحیت و آنیمیسم هستند .