در چنین روزی در سال1316هجری شمسی آیت الله سید حسن بن اسماعیل بن میر عبد الباقی قمشه ای مدرس از طایف میر عابدین مدرس ، روحانی مبارز و عالم آزادیخواه ایرانی بدست عوامل رضاخان به شهادت رسید. شهید سید حسن مدرس در سال 1249ش . در محله دشت زواره به دنیا آمد . او تحصیلات مقدماتی خودرا در قمشه آغاز کرد و در اصفهان پىگرفت و پس از اتمام تحصیلات، به عراق رفت و پس از هفتسال اقامت در نجف و تایید مقام اجتهادش از سوى فضلاى این شهر، در سال 1318 ق . از راه اهواز و چهار محال و بختیارى به ایران بازگشت. او در دوره دوم مجلس و ادوار بعد به نمایندگی مردم انتخاب و در مجلس شورای ملی دست به مبارزه شدید علیه رضا خان و شیوه حکومتی او زد . وی در سال 1305 ه ش در کوچه پشت مسجد سپهسالار از یک سوء قصد جان سالم به در برد . در این ترور تقریبا ده نفر او را احاطه کرده بودند . از تیر های بسیاری که به سوی او فرود آمد چهار عدد کاری شد ومدرس از ناحیه دست چپ و راست مجروح ساخت . آثار مدرس به جز کتابی در چگونگی عقود که زبان فارسی است ، همگی به زبان عربی اند . سر انجام مبارزات پیگیر او با در بار به خصوص خود رضا شاه به تبعید وی به خواف انجامید . عوامل رضا خان در شب دوشنبه 16 مهر 1307 عدهاى مسلح مدرس را دستگیر کرده، به قلعه خواف بردند . آن فقیه فرزانه پس از نه سال اسارت در این مکان به فرمان رضاخان روانه کاشمر شد و حوالى غروب 27 رمضان سال 1356 ق . مطابق با دهم آذر 1316 ش . توسط جنایتکارانی به نامهاى جهانسوزى، خلج و مستوفیان به شهادت رسید . در قسمتى از پیام امام خمینى(ره) براى بازسازى مرقد آن شهید در تاریخ 28 شهریور 1363 ، شهید مدرس به عنوان مجتهدى عظیم الشان، متعهدى برومند و عالمى بزرگوار معرفى شده که از اظهار حق وابطال باطل دریغ نمىنمود . در فرازى از این پیام آمده است: «اینعالم... با جسمى نحیف و روحى بزرگ و شاداب از ایمان، صفا وحقیقت و زبانى چون حیدرکرار رویارویشان ایستاد، فریادکشید، حقراگفت، جنایت را آشکار کرد... و عاقبت جان طاهر خود را در راهاسلام عزیز و ملت شریف نثار کرد و به دست دژخیمان ستم شاهى درغربت به شهادت رسید و به اجداد طاهرینش پیوست.»
به مناسبت جانفشانی های آن عالم ربانی در دفاع از حقوق مردم ، سالروز شهادت وی به نام روز مجلس نامگذاری شده است .