درچنین روزی در سال559هجری قمری محمدبن احمد بن ادریس حلی به دیار باقی شتافت. ابن ادریس حلى،از فحول علماى شیعه در سال 543 ه ق دیده به جهان گشود . بر خی شیخ طوسى را پدر بزرگ مادری ایشان دانسته اند .
علمای هم عصر وی او را بسیار ستوده اند و مرتبت علمی آن عالم ربانی را بسیار والا دانسته اند، چنانکه علامه نورى در خاتمه مستدرک مىنویسد: ابو عبد الله محمد بناحمد بن ادریس عجلى حلى،عالم بزرگوار و معروفى است که بزرگان فقها در اجازاتخود به عظمت مقام علمى، فهم و دقت او اعتراف کردهاند و او را ستودهاند. همچنین شهید اول ( صاحب لمعه دمشقیه ) او را با عبارات شیخ ، علامه و شیخ العلماء ستوده است. کتاب نفیس و معروف او در فقه ، سرائرنام دارد . گفتهاند که ابن ادریس ازشاگردان سید ابو المکارم ابن زهره بوده است. شهید ثانی در شرح لمعه دمشقیه بسیار از اقوال خلاف او را در باره مسایل مختلف نقل می کند . ابن ادریس خبر واحد را حجت نمی داند .